Harry Nilsson

Harry Nilson recebèt en 1970 lo Grammy Award de l’artiste pop de l’annada per sa canson « everybody’s talkin ». En 73 gagnèt lo meteis prèmi per la cançon “ Without you”, represa de Badfinger que venguèt tornamai famosa per las 90’s ambe una represa de Maria Carrey.

Yes sir, but who is Harry Nilson ?

Es la question que pausèt tanben ironicament un documentari american de 2006.

Harry Nilson era un actor laborios de la cultura pop. Un tipe que cadun coneis las musicas, mas que pas degun se remembra lo nom, ni mai la cara. 

Sa carrièra d’autor compausitor interpreta comencèt discretament dins las 60’s, a l’ombra del Phil Spector e sas Ronettes. Lor escrivèt alara calques titres. Ensajèt d’unes ostals de disc, sortiguèt una punhada de 45 torns e dus albums , avans que ne vengue lo còp d’astre d’una vida !

Son los Beatles que, ne respondant a la premsa americana en 68, diguèron que Harry Nilsson èra lo meilhor cantaire american d’alara.  Alavètz, sa notorietat s’espeliguèt tot d’un còp. Encadenava ràdios, televisions e doncas las recompensas tanben.

Per las annadas setanta menava una carrièra interessanta e sustot inesperada. Entre dus disques, fasià de musicas de films, escriguèt de cartoons per la télevision e compausèt quitament la musica de Popeye al cinema.

Çò remirable : montèt lo grop Pussy Cats en 73 ambe lo Keith Moon, bassista dels Who e son amic John Lenon, tot justa separat d’ambe Yoko Ohno. L’album es tarrible, s’i trapa notadament una represa del Jimmy Cliff requista que requista. Mas l’experiéncia artistica que venguèt lèu una gigantassa virada dels estanquets. S’arrestèt còp sec en 75, quand lo Beatle s’en tornèt dins lo lieit conjugal.

Nilsson, marcat per la mòrt de son amic John Lenon en 1981, perdèt lo gost de la musica. Se retirèt pauc a pauc, discretament, de de la scèna, dins las annadas 80’s. se morriguèt en 94.